OM NAAR NOM

Veel mensen vinden het nog steeds ongemakkelijk om de radicale stap naar energieneutraal bouwen en renoveren te maken. Vooral mensen die al jarenlang in energiebesparingsland rondlopen lijken goed te weten waarom dat helemaal niet kan. “We moeten vooral de consument niks opdringen, we moeten de consument de keuzes laten maken, het is te duur en grote stappen wil niemand”. Nou! Kleine stappen wil ook niemand! Recent heeft de overheid nog maar eens 60 miljoen euro beschikbaar gesteld in de bodemloze put van de kleine stappen. Subsidies die ervoor zorgen dat mensen steeds moeilijker de stap naar energieneutraal kunnen maken. De woning is op een gegeven moment simpelweg uitgestapt met als resultaat een luttele 30% besparing. Zeker 90% van alle energie wordt nu gestoken in activiteiten om de burger aan het besparen te krijgen met kleine stapjes. Energie die ook gestoken zou kunnen worden in het creëren van condities waarmee we grote stappen kunnen zetten. Dat gaat niet over subsidies voor consumenten. Het gaat om het creëren van omstandigheden waarbinnen bouwinnovaties gaan lonen. Omstandigheden waardoor het interessant is om te investeren in een bedrijf als Reimarkt waar consumenten gewoon kant en klare proposities kunnen kopen met daaraan gekoppeld een prestatiegarantie. Het gaat om financiering middels object gebonden leningen waardoor consumenten niet afgeschrikt worden met vreselijke verhalen over terugverdientijden.

Het behalen van de 2050-doelen is geen appeltje-eitje. Zo langzamerhand moet men begrijpen dat het aanmodderscenario niet gaat werken. Dat woningen die nu worden gebouwd of worden gerenoveerd er in 2050 ook nog staan. En dat iedere woning dan energie-neutraal moet zijn. Je moet dus gisteren begonnen zijn op het niveau dat je in 2050 wil halen. De beoogde klimaatdoelen zijn kansloos met bewustwordingsprogramma’s. De consument moet gewoon een alternatief geboden worden die betaald kan worden met zijn huidige energierekening. Een begrijpelijker en gewildere propositie kan ik niet bedenken.