OVINK’S LESSEN

Cobouw Column nr 19, 24 maart 2015

Henk Ovink is de man die Nederland op de kaart zet als masters in watermanagement. Maar hij is meer. De visie van Ovink is namelijk waardevol voor tal van andere domeinen.

De belangrijkste les van Ovink is dat complexe problemen niet aangepakt kunnen worden met de oplossingen die nu voorhanden zijn. Beleidsverandering, innovatie en investeringen moeten op hoog politiek niveau worden verbonden volgens Ovink. Beleidsmakers rondom energie en energie-efficiency hebben die boodschap nog niet begrepen. Op dit moment wordt vooral ingezet op interventies waarmee met bekende maatregelen zoveel mogelijk stapjes worden gezet. Een focus op innovatie en de lange termijn wordt beschouwd als een nichebeweging voor later. “Als bestaande oplossingen niet opgeschaald kunnen worden, dan lukt dat zeker niet met die innovatieve grote sprongen; veel te complex!”, is een veelgehoorde argumentatie. Wat Ovink echter probeert is een systeemgrens over te gaan waarbinnen andere spelregels gelden. “De complexiteit die in de opgave ligt moet je juist omarmen”, zegt Ovink.

De wateropgave kan dan maar zo als middel worden gezien om een gebied, buurt of wijk in alle opzichten beter te maken. Van economie en leefbaarheid tot sociale structuur en infrastructuur. Dat geldt ook voor de verduurzamingsopgave. Het mooie is dat we die voor een groot deel kunnen betalen met het geld dat jaarlijks verdwijnt vanuit het woon- naar het energiedomein.

Ovink heeft het nog relatief makkelijk. Waterveiligheid gaat gepaard met de keuze voor de beste innovatie tegen ‘iedere’ prijs. Voor verduurzaming hebben we de beste innovaties nodig die zorgen voor radicaal lagere prijzen en gewilde producten. Een deltaplan energie gaat dus niet over windmolens of sluiting van kolencentrales, maar over de condities die nodig zijn om snel op te schalen naar radicale besparing, decentrale opwekking (en gewilde wijken).