Stop met Energie besparen

Column Cobouw nr 10, 7 oktober 2014

Het energieakkoord haalt zijn doelen niet, besparingsprogramma’s falen en fondsen worden niet benut. Dan zou er toch ergens een lichtje moeten gaan branden. Maar nee, we gaan gewoon door met old-school besparingsprogramma’s.

Vanuit het verhuurdersfonds van het energieakkoord bijvoorbeeld, zijn op dit moment voor een slordige 82 miljoen euro aan aanvragen ingediend. Het gemiddelde bedrag per woning bedraagt 2500 euro. Wat neerkomt op gemiddeld 4 labelstappen per woning. Daar kan een labelstapper blij van worden, vermoed ik zo. De vraag is echter hoe blij we moeten worden vanuit transitieperspectief. Hadden we dit geld niet veel effectiever kunnen besteden?

Via Twitter had ik een korte discussie met Maxime Verhagen over het nut van subsidies in de bouw. Mijn stelling is dat ze innovatie remmen. Ze bevorderen in dit geval bijvoorbeeld labelstappen die amper 20 procent energiebesparing leveren, terwijl bij de bouwindustrie een uitdaging ligt om binnen 30 jaar een alternatief te bieden voor het verbruik van 920 petajule (PJ) fossiele energie. Dat is evenveel als 150 windmolens van 2 MW per gemeente. Voor 1 PJ besparing zijn zo’n 58.000 B-labels nodig. Om de e-akkoorddoelen te halen zouden we 350.000 B-labels per jaar moeten realiseren. Ik zie ze niet!

Energiebesparing volgens de labelstapmethode is kansloos maar ook volkomen nutteloos. Dit geld had beter gebruikt kunnen worden om de noodzakelijke innovaties voor de grote stappen aan te jagen waardoor het mogelijk wordt om een nul-op-meterrenovatie te maken voor de prijs van een B-label. Het wordt namelijk urgent om de rendabele grote sprongen manifest te maken en de kleine stappen, die nul bijdragen aan de opgave, als een marginaal bijverschijnsel te zien Resultaat: meer bouwomzet, minder energieverbruik en forse milieuwinst. Maar belangrijker, op dat moment kun je woonplezier verkopen in plaats van energiebesparing. Veel leuker werk ook!