Duurzaam…niet inleveren maar winnen

Verlies-aversie is een fenomeen waarover de afgelopen jaren vrij weel wetenschappelijk werk is gepubliceerd. Steeds blijkt weer dat mensen aanzienlijk banger zijn om iets te verliezen dan belang te hechten aan hetgeen ze kunnen winnen. Mensen met een latente behoefte naar een duurzame levensstijl kampen met hetzelfde fenomeen. Je bent bang om iets tekort te komen, de perceptie is immers dat je moet inleveren. Je zit in een cyclus van consumeren en kan daar moeilijk uitstappen. Daarom moet een duurzaam leven niet gezien worden als inleveren maar als het winnen van levenskwaliteit. De wetenschap heeft ook aangetoond dat door kleine stapjes in een bepaalde richting de grotere stappen steeds makkelijker worden. Verander dus geleidelijk je leefpatroon waardoor je structureel op een andere manier gaat leven (Peter Sloterdijk 2010, Je moet je leven veranderen). Door kleine stappen te automatiseren rollen er vanzelfsprekende keuzes uit voort. Zo heb je dan plotseling geen auto meer maar doe je alles met het OV ;-).

Uiteindelijk draait het natuurlijk om collectieve en culturele veranderingsprocessen (Marius de Geus in filosofiemagazine nr.2 2012). Daarvoor zijn moedige mensen nodig die het debat durven aan te zwengelen. Duurzaam leven heeft een imagoprobleem en is daarmee een marketingvraagstuk geworden. Kunnen we met dezelfde middelen als waarmee het consumentisme wordt aangejaagd ook duurzaamheid spannend maken? Ik denk het wel…kwestie van lef…Wie doet er mee??